1. Падзеі Кастрычніцкай рэвалюцыі
Да лютага 1917 г. на тэрыторыі Расійскай імперыі склалася дастаткова небяспечнае становішча. Няўдачы і паразы на фронце, дзе працягваецца вайна, эканамічныя і сацыяльныя цяжкасці прывялі да абвастрэння палітычнай абстаноўцы ў краіне. Улады не змаглі даць адэкватны адказ народным масам на іх патрабаванні, што толькі прыводзіла да пагаршэння сітуацыі. У канцы лютага, на фоне чутак аб недахопе хлеба ў сталіцы Расійскай імперыі, па Санкт-Пецярбургу пракоцяцца стыхійныя мітынгі і забастоўкі, якія хутка перарастуць у антыўрадавыя выступленні. 27 лютага (12 сакавіка) 1917 года ўсеагульная забастоўка перарасла ва ўзброенае паўстанне; войскі, якія перайшлі на бок паўстанцаў, занялі найважнейшыя пункты горада, урадавыя будынкі. Ужо 2 (15) сакавіка імператар Мікалай II падпіша акт аб адрачэнні, што фактычна будзе азначаць спыненні існавання самадзяржаўя. Усю ўладу ў краіне ўзяў Часовы ўрад пад старшынствам князя Георгія Львова.2. Мерапрыемствы бальшавікоў
На працягу лістапада - снежня на тэрыторыі Беларусі будуць створаны першыя органы савецкай улады. З 26 лістапада 1917 і па 2 студзеня 1919 г. на тэрыторыі Беларусі вышэйшым органам заканадаўчай улады будзе з'яўляцца Абласны выканаўчы камітэт Саветаў працоўных, салдацкіх і сялянскіх дэпутатаў (Аблвыкамзах). Аблвыкамзах складаўся з этнічных рускіх, якія выступалі за ўваходжанне тэрыторыі Беларусі ў склад расійскай савецкай дзяржавы. Аблвыкамзах узначальваў Аляксандр Фёдаравіч Мяснікоў. На тэрыторыі Беларусі таксама быў створаны Савет Народных Камісараў Заходняй вобласці фронту (СНК), які з'яўляўся найвышэйшым выканаўчым органам улады. Першым кіраўніком СНК стаў Карл Іванавіч Ландэр.